دلم به مستحبی خوش است که جوابش واجب است
" السلام علیک یا بقیه الله فی ارضه "
آقا جان
خدا که تو را میآفرید
حواسش
به آرزوهای من بود
شدی تمام آرزوهای من
آقای من
چشمانتان را ندیدهام اما
میتوان حدس زد
غربت از نگاه مهربانت میبارد
منِ غریب کُش را ببخش
تفعل زدم نیمه شب به قرآن
کتابی که از وحی شیرازه دارد
برای دلم آیه صبر آمد
ولی نازنین، صبر هم، اندازه دارد
در قبایل عرب همواره جنگ بود. اما مکه "زمین حرام "بود و چهار ماه رجب، ذی القعده، ذی الحجه و محرم "زمان حرام".
یعنی که در آن جنگ حرام است. دو قبیله که با هم می جنگیدند تا وارد ماه حرام می شدند جنگ را موقتا تعطیل می کردند.
اما برای آنکه اعلام کنند که در حال جنگ هستند و این آرامش از سازش نیست و چون بگذرد جنگ ادامه خواهد یافت سنت بود که بر قبه خیمه فرمانده قبیله، پرچم سرخی برمی افراشتند تا دوستان، دشمنان و مردم بدانند که "جنگ پایان نیافته است".
آنها که به کربلا می روند می بینند که جنگ با پیروزی یزید پایان گرفته و بر صحنه جنگ آرامش مرگ سایه افکنده است. اما بر قبه آرامگاه امام حسین(ع) پرچم سرخی در اهتزار است......
بگذارید این «سالهای حرام» بگذرند ... !
اَللّهُمَّ عجِّلْ لِوَلِیِّکَ الْفَرَج