گفتم بنویسم به یاد تو،
یادم آمد که پیشتر از غافلان بوده ام .
گفتم بنویسم با عشق به تو،
یادم آمد هنوز عاشق نشده ام.
گفتم پس بگذار کمی باخورشید باشم برای طلوع،
یادم آمد که من سالها پیش غروب کرده ام.
گفتم پس بگذار کمی دعا کنم برای آمدنت.
گفتم:
اللهم عجل لولیک الفرج.
تو به افق کدام اذان نماز میخوانی؟ زمین که پر از بوی اذان میشود، به همه دنیا پشت میکنی تا سجادهات را گوشهای پهن کنی و پیش نماز همه شیعههایت شوی. تکبیر که میگویی کل دنیا گوش میشود برای شنیدن نجواها و صوت زیبایت. توی قنوتت تکتکمان را که با نام کوچک میخوانی دستهایت بوی شکوفههای اجابت میدهد. سلام که میدهی، همه کائنات جواب میشوند برای سلامت. فرقی ندارد، توی ایران باشیم، یا مصر یا بحرین. کنار بیت المقدس ایستاده باشیم یا گنبد خضرای نبی. ایستاده باشیم یا نشسته. نمازمان اول وقت که باشد به نماز تو وصل میشود. با تو تکبیر میگوییم، با تو رکوع میرویم، با تو سجده میکنیم، با تو سلام میدهیم. نمازمان به واسطهی نماز تو بالا میرود و دعایمان به واسطهی تو مستجاب میشود. دستهایمان که با هم بالا میرود پر از آمینهای سبز تو میشود. راستی! تو به افق کدام اذان نماز میخوانی که پیش نماز همه شیعههای دنیایی؟ دعای حضرت ولیعصر(عج) در حق شیعیان:
"وَأَبْقِهِمْ - أَوْ قالَ - وَأَحْیِهِمْ فِی عِزِّنا وَمُلْکِنا وَسُلْطانِنا وَدَوْلَتِنا"؛ (و آنان را باقی بدار - یا فرمود: - زنده بدار در (روزگار) عزّت ما و ملک ما و حکومت ما و دولت ما)