شب جمعه که از راه مىرسد به امید صبح جمعه سر از پا نمىشناسیم، چرا که مىدانیم در یکى از صبحهاى جمعه خواهى آمد و ما براى اولینبار صداى مهربان و روحنواز «ان المهدى» تو را که در گوش اهل زمین مىپیچد، خواهیم شنید. اى منجى عالم بشریت و اى عزیزى که نشانههایى که از پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله، حیدر کرار علیه السلام و فاطمه زهرا علیها السلام را دارى، بارها از خودمان پرسیدهایم که چرا صبح جمعه خوشبختى و شادى بیش از حدى احساس مىکنیم، ولى غروب که مىشود دنیاى غم سرتاسر وجودمان را مىگیرد. مولاى من! شادى صبح جمعه بهخاطر آمدنت است و وقتى غروب فرا مىرسد و مىبینیم هنوز نیامدهاى، بىاختیار غم سنگینى در دلمان خانه مىکند. ولى اى مهربان! قسم به تمام اشکهایى که در فراق تو ریخته شده، به امید صبح جمعه موعود، به زندگى ادامه مىدهیم و براى آمدنت دعا و لحظه شمارى مىکنیم.